به شما دوستان

فرهاد جان ؛ 

میگید دوستت نداره ؟ چی دیدید از دوست نداشتنش ؟ من به علاقه اش به خودم شک ندارم اما اگه شرایط خاصش به وجدانش اجازه محبت به منو نمیده باید رهاش کنم ؟ با وجود اون نامزد نامردی که به تعهدش پایبند نیست و وبلاگی داره که به A نشون داده و سراسرش عشق ظاهریشو بهش نشون میده من هم باید خودمو به بیتفاوتی بزنم و تنهاش بذارم ؟ پس تعهدم به احساسم چی میشه ؟ 

رهام جان ؛

میگی ساکت نمون . فکر میکنی اگه خودت بودی حرفی میزدی ؟ چی میگفتی ؟ چطور ثابت میکردی ؟ عشقت فکر نمیکرد از سر حسادت این تهمتها رو به نامزدش میزنی ؟ دلت میومد عشقت احساس شکست بکنه ؟ اونم به این بزرگی ؟ با اون همه غروری که اون داره ... ؟ وقتی حاضر نیست از سر غرور یکبار هم مشکلاتی که با اون داره رو به من بگه در حالیکه من میدونمشون چطور بهش بگم که از نامزدت بیشتر از خودت خبر دارم ؟ برای اینکه من دلگیر نشم A حتی از نامزدش پیش من حرف نمیزنه . اسمشو نمیبره . وقتی من هم حرفی میزنم عصبی میشه . حتی 3 روز پیش که بهم اعتراض کرد گفت « ممکنه جایی باشم نتونم بردارم . اونوقت مثل اون دفعه نزدیک بود آبروریزی شه .» اونوقت فکر میکنی من میتونم حرفی بزنم ؟ 

یکی از دوستانم درباره خودش چیزی بهم گفت که واقعا گیج شدم . هیچوقت توی راهنمایی به کسی اینقدر قفل نمیکردم . به هیچ کس هم نمیتونم حرفی بزنم . کاش اینجا بودی . تنها کسی هستی که حرفم رو میفهمی . تنها کسی که بی پروا درد دلهامو باهات میکردم بی اونکه شک کنم به عدم درکت . تنها کسی که اگه خطایی میکردم از نظرت پاک و مبرا بودم . کاش بودی که با کمک هم به دوستم کمک میکردیم . 

همیشه با تو که حرف میزدم حالم خوب میشد . جات خالیه عزیزم . 

                                   کاش بودی ...