والنتاین ؟!

دلتنگ و گیجم . منتظر خبری هستم از تو . در عین حال نمیخوام بهت زنگ بزنم . نمیدونم چرا . کاملا بی دلیله ولی ازت دلخورم . از دیروز دپرسم . شاید چون وبلاگ نامزدت رو خوندم و والنتاینتونو درک کردم . شاید هم چون دکتر F رفته مسافرت و رابطه ما احتمالا تمام شد . پریشب 3 ساعت و نیم با هم حرف زدیم . بیشتر اون حرف زد . از خودش و خانواده اش گفت و اینکه الان به ازدواج فکر میکنه ، در حالیکه وقت با کسی بودنو نداره . و اینکه چقدر حرف پشت سرشه که با این و اون میپره در صورتی که نیست . پیش بینی میکرد که با رفتن من هم برامون حاشیه بسازند . از دوستهاش گفت ، دختر و پسر . و آخرش هم بهم گفت اعتراف ازش گرفتم ! حرفاش جالب بود . الان هم رفته . دلم میخواست رابطه ما ادامه پیدا میکرد . شاید بهانه ای بود برای فرار از تو . نمیدونم ادامه میده یا نه . با توجه به حرفهاش بعید میدونم .   

 

پریروز والنتاین بود . دلم از صبحش گرفته بود . دلم برات پر میکشید . نمیخواستم بهت زنگ بزنم . کاش میشد . گذاشتم اگه شد سپندارمذگان رو بهت تبریک بگم . اگه شد ....  

در هر حال..... 

      

                                   والنتاین مبارک عزیزم  

               

 

خیانت و ناامیدی

ناامیدی بد دردیه . اونقدر دلتنگی بهم فشار آورد که ناامید شدم از با تو بودن . آخه ۲۵ روزه که درست و حسابی باهات حرف نزدم . اون ۲ باری که این وسط به ترسم از دلخوریت غلبه کردم و زنگ زدم اصلا به دلم نچسبید . آخه با اون لحن سرد و هر بار چند ثانیه ....   خودم هم تلاش نکردم برای بیشتر حرف زدن اما ....    

تنها راهی که ازت خبری میگیرم وبلاگ نامزدته . باز هم این هفته روز قرار تماسمون دعواتون شده . باز هم دعواهای شما آزارم میده . کاش خوشبخت بودی...    

خواستم فاصله بگیرم ازت . ترسیدم بودن من توی زندگیت اثر بذاره . ولی تنهایی دیوانه میشدم .این شد که وسوسه شدم به فراموش کردنت . دلخور نشو ازم . زندگیم سرد و سردتر داره میشه . تنفس سخته برام بی تو . اگه بخوام اینطور ادامه بدم نمیدونم عاقبتم چی میشه . نمیدونم اسمشو خیانت میذاری یا نه . تقریبا دو روزی به بودن با یکی از اساتیدم فکر کردم . میشناسیش . دکتر F . روز دوم خواب دکتر رو دیدم . بیدار که شدم یک آن یاد تو توی ذهنم پیچید . دیگه نمیتونستم گریه خودمو کنترل کنم .  

خسته ام . تنهام گذاشتی و رفتی . نمیدونم به یادم هستی یا نه . اثری ازت نیست .گیجم . منتظرم شاید خبری ازت بشه . هر چند امیدی بهت ندارم . نمیدونم این ماه که تموم شه میخوام چطور دوام بیارم . این مدت همه امیدم به دکتر بود که سرمو با توضیحات درسی و غیر درسیش گرم میکرد . نمیتونم باهاش بمونم . تو رو هم که ندارم . کاش خودت بودی و میگفتی چیکار کنم . کاش راهی پیش پام بود .

 

 

تشنه ام

دلتنگتم . الان تقریبا یک مدت طولانیه که باهات درست و حسابی حرف نزدم . دوریت واسم عذاب آوره . سعی میکنم سرمو با آدمها و کارهای مختلف گرم کنم ولی باز تمام لحظاتم با تو پر میشه . این شهر با صفا برام حکم یک کویر بی آب و علف رو پیدا کرده .تشنه حضورتم . چرا اینقدر دیر دیدمت ؟ چرا.... 

   

   

               

              خسته‌ام از این کویر ، این کویر کور و پیر
                       این هبوط بی‌دلیل ، این سقوط ناگزیر

               آسمان بی‌هدف ، بادهای بی‌طرف
                        ابرهای سربه‌راه ، بیدهای سر به زیر

                ای نظاره شگفت ، ای نگاه ناگهان!
                        ای هماره در نظر ، ای هنوز بی‌نظیر!

                آیه آیه‌ات صریح، سوره سوره‌ات فصیح!
                        مثل خطی از هبوط ، مثل سطری از کویر

                 مثل شعر ناگهان، مثل گریه بی امان
                        مثل لحظه‌های وحی ؛ اجتناب ناپذیر

                 ای مسافر غریب در دیار خویشتن
                       با تو آشنا شدم ، با تو در همین مسیر

                 از کویر سوت و کور، تا مرا صدا زدی
                       دیدمت ولی چه دور ، دیدمت ولی چه دیر

                 این تویی در آن طرف، پشت میله ها رها
                       این منم در این طرف، پشت میله ها اسیر

                دست خسته مرا، همچو کودکی بگیر
                       با خودت مرا ببر، خسته‌ام از این کویر

   

دور

        چون پاره سنگی عاشقم

                       به گنجشکی هراسان

        و هر بار ناامید

                       برمیگردم به خاک

                       برمیگردم به خویش

        ناامیدونیازمند      

        زبانه می کشداغوشم به سویت 

 

           از تو دور افتاده ام

                              از تو دور افتاده ام.... 

 

        در بی مجالی ولالی  

                      به کاغذ اتش رسیده می مانم.

        جداشده ای از نخ نگاهت

                               چون بادکنک ماه

        سالهاست ازکرشمه باران تو می گذرم

                               بی چتروبارانی

        درسایه پنهان می شوم درگریه پیدا  

  

                  هرچه هستم از تو دورم

                                      دور    دور....


به شما دوستان

فرهاد جان ؛ 

میگید دوستت نداره ؟ چی دیدید از دوست نداشتنش ؟ من به علاقه اش به خودم شک ندارم اما اگه شرایط خاصش به وجدانش اجازه محبت به منو نمیده باید رهاش کنم ؟ با وجود اون نامزد نامردی که به تعهدش پایبند نیست و وبلاگی داره که به A نشون داده و سراسرش عشق ظاهریشو بهش نشون میده من هم باید خودمو به بیتفاوتی بزنم و تنهاش بذارم ؟ پس تعهدم به احساسم چی میشه ؟ 

  

رهام جان ؛

میگی ساکت نمون . فکر میکنی اگه خودت بودی حرفی میزدی ؟ چی میگفتی ؟ چطور ثابت میکردی ؟ عشقت فکر نمیکرد از سر حسادت این تهمتها رو به نامزدش میزنی ؟ دلت میومد عشقت احساس شکست بکنه ؟ اونم به این بزرگی ؟ با اون همه غروری که اون داره ... ؟ وقتی حاضر نیست از سر غرور یکبار هم مشکلاتی که با اون داره رو به من بگه در حالیکه من میدونمشون چطور بهش بگم که از نامزدت بیشتر از خودت خبر دارم ؟ برای اینکه من دلگیر نشم A حتی از نامزدش پیش من حرف نمیزنه . اسمشو نمیبره . وقتی من هم حرفی میزنم عصبی میشه . حتی 3 روز پیش که بهم اعتراض کرد گفت « ممکنه جایی باشم نتونم بردارم . اونوقت مثل اون دفعه نزدیک بود آبروریزی شه .» اونوقت فکر میکنی من میتونم حرفی بزنم ؟ 

    

   

یکی از دوستانم درباره خودش چیزی بهم گفت که واقعا گیج شدم . هیچوقت توی راهنمایی به کسی اینقدر قفل نمیکردم . به هیچ کس هم نمیتونم حرفی بزنم . کاش اینجا بودی . تنها کسی هستی که حرفم رو میفهمی . تنها کسی که بی پروا درد دلهامو باهات میکردم بی اونکه شک کنم به عدم درکت . تنها کسی که اگه خطایی میکردم از نظرت پاک و مبرا بودم . کاش بودی که با کمک هم به دوستم کمک میکردیم . 

   

همیشه با تو که حرف میزدم حالم خوب میشد . جات خالیه عزیزم . 

                                   کاش بودی ... 

 

دلم گرفته

دیشب باهات حرف زدم . باز هم کوتاه . و این بار دعوام کردی . دعوا که نه . اعتراض ولی با لحن دلخور . هیچوقت نمیکردی . دنیا رو روی سرم خراب کردند .   

به خطایم معترفم . میدونم اشتباه کردم که هفته پیش سر زده و به قول خودت همینطوری زنگ زدم . نمیخوام یک ثانیه غم توی وجودت بشینه . اونوقت نزدیک بوده به خاطر زنگ زدن بی موقع من .... 

حالا فهمیدم چرا این چند روز اینقدر بی احساس شده بودی .   

 

  

                        

 

دلم گرفته . همیشه سعی داشتم برات بهترین باشم . همیشه خواستم بار از دوشت بردارم نه اینکه خودم زحمتی باشم برات . هیچوقت بی ملاحظه نبودم ، جز اون بار که زنگ زدم . خدا رو شکر میکنم که چیزی نشد . ولی از اینکه برات استرس ایجاد کردم دپرسم . 

ازت خواستم منو ببخشی . اینجا هم میخوام . هرچند اصلا نمیدونی همچین جایی هست .  

 

      

        عزیزترینم ... 

               با تمام وجود میخوام ازت  

  

                                                   ببخشم