باران
افسردگی بهم غلبه کرده . حتی باران شبانه هم نتونست منو به خروج از چهار دیواری خونه ترغیب کنه . انگار بدون تو دنیام بی مفهومه .
باز هم به اجتماع بر میگردم . با لبها و چشمانی که خندانه . هیچ کس جز خودت نمیفهمه توی دلم چه خبره . هر چند گاهی تو هم نمیفهمی . یا شاید به روی خودت نمیاری . به قول خودت : گریه کردنت خنده دار بود....
نیستی که بفهمی توی دلم چه خبره . اگه بفهمی هم میترسی از عاقبت این احساس... در نتیجه وانمود میکنی که نمیفهمی . و گاهی هم از اینکه مسوول بدونمت ، حتی توی دلم ، واسه یک لحظه ، شاید از ترس عصبانی میشی ...
کاش بودی....
کاش باران میبارید...
حس میکنم دیگه تنم برای روحم تنگه.نه اینکه روحم بزرگ شده باشه اما گمانم آماس کرده.تناسبی که باید توی هستی من رعایت میشد نقض شده.نه اینکه خداوند کارش رو بلد نبوده اما توازنی لازمه ی ادامه دادنه که در من نیست...من نتونستم به موازات دوست داشتن دوست داشته بشم.من از تمام توانمندیها و ظرفیتهام برای ابراز تعلقاتم به روحی که میپرستیدمش استفاده کردم اما بالقوه های دوست داشته شدن هرگز در من به فعلیت نرسید.حس میکنم حکم میوه کالی رو دارم که نرسده پلاسیده و گندیده...
کاش همیشه حرف کم و زیاد بود.دنیایمان را آلوده ی اعداد و ارقامی کردیم که باید سر و سامانمان میشدند که نظام هستیمان را خوبتر بشناسیم...که خدایمان را زیباتر و ساده تر بفهمیم...اما از همینها یوغ سربی ساختیم و روحمان را به بندش کشیدیم...حقمان همین است که هست...
من همیشه در حال رفتن بودم اما آماده رفتن نبودم...میفهمی فرقشون رو؟
میفهمم . شاید باید صبر میکردی تا آماده شی . شاید اول باید برای آماده شدن تلاش میکردی . شاید ....
سلام رکسانا جان ..ببخشید من حالم خوب نبود وشما لطف کردید بهم سر زدید .
دیدی بعضی وقتا همه چی یه جوریه ؟ الان همه چی یه جور دیگه یه جوریه. ولی به هر حال همه چی یه جوریه که نمیتونم بگم دقیقا چه جوریه ولی یه جوریه .. یعنی منم مثل تو فکر می کنم ..یعنی اینکه باران که بیاد همه جا را رفت وروب می کنه ..
کاش بارون بیاد ..کاش