آن دختر تنها منم

 دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت 

       ای دختر بهار حسد می برم به تو  

            عطر و گل و ترانه سرمستی تو را 

                با هر چه طالبی بخدا می خرم ز تو 

 بر شاخ نوجوان درختی شکوفه ای 

      با ناز میگشود دو چشمان بسته را 

           می شست کاکلی به لب آب نقره فام 

                         آن بالهای نازک زیبای خسته را 

 خورشید خنده کرد و ز امواج خنده اش 

            بر چهر روز روشنی دلکشی دوید  

              موج سبک خزید و نسیمی به گوش او 

                         رازی سرود و موج به نرمی از او رمید  

 خندید باغبان که سرانجام شد بهار 

     دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم 

         دختر شنید و گفت چه حاصل از این بهار 

                        ای بس بهارها که بهاری نداشتم  

  خورشید تشنه کام در آن سوی آسمان 

          گویی میان مجمری از خون نشسته بود 

                میرفت روز و خیره در اندیشه ای غریب 

                        دختر کنار پنجره محزون نشسته بود 

حرف زدیم...

پریشب بالاخره موفق شدم باهات حرف بزنم . بعد از ۳۶ روز .  

از خوشی داشتم میمردم . ۴۲ دقیقه حرف زدیم . دو شب پیشش با اس ام اس گفته بودی که یه شنبه شب بهت زنگ بزنم . چقدر میترسیدم از اینکه نتونم . دو تا از بچه ها اینجا بودند . با هزار کلک بیرون فرستادمشون تا بدون نگرانی با تو حرف بزنم .  

چقدر میترسیدم . بعد از این همه وقت میخواستم چی بگم ؟ تا ۲ دقیقه اول فقط میگفتیم چه خبر .....!  

                                  دوستت دارم    

       

 از پریشب تا حالا که از خونه دور بودی ۵ بار باهات حرف زدم . از الان دلتنگتم . دوباره کی میشه باهات حرف زد ؟ امروز بهت نوروز رو تبریک گفتم . این یعنی یه انتظار دوری ... 

پارسال نوروز رو با هم بودیم . یادته ؟ دلتنگ اون روزم . با شوخی های سر عیدی . یادته ؟ عزیزترینم ،کی میایی ؟ انتظار باز گشتت رو دارم . هر چند باز هم جدایی در انتظارمونه .

هنوز هستم

روزها مثل برق و باد میگذرند . من تصمیم گرفته بودم فراموشت کنم . هنوز نتونستم . 

این روزها تمام تلاشم رو کردم که به دکتر فکر کنم . با وجودی که اون هم نیست ولی شاید بتونم با کمکش از تو فرار کنم . 

چند روز پیش یکی از دوستان دکتر احوال تو رو از من پرسید . خیلی مستقیم . و من با خونسردی جواب دادم . 

وای که چقدر دلم هواتو کرده ........ 

              

والنتاین ؟!

دلتنگ و گیجم . منتظر خبری هستم از تو . در عین حال نمیخوام بهت زنگ بزنم . نمیدونم چرا . کاملا بی دلیله ولی ازت دلخورم . از دیروز دپرسم . شاید چون وبلاگ نامزدت رو خوندم و والنتاینتونو درک کردم . شاید هم چون دکتر F رفته مسافرت و رابطه ما احتمالا تمام شد . پریشب 3 ساعت و نیم با هم حرف زدیم . بیشتر اون حرف زد . از خودش و خانواده اش گفت و اینکه الان به ازدواج فکر میکنه ، در حالیکه وقت با کسی بودنو نداره . و اینکه چقدر حرف پشت سرشه که با این و اون میپره در صورتی که نیست . پیش بینی میکرد که با رفتن من هم برامون حاشیه بسازند . از دوستهاش گفت ، دختر و پسر . و آخرش هم بهم گفت اعتراف ازش گرفتم ! حرفاش جالب بود . الان هم رفته . دلم میخواست رابطه ما ادامه پیدا میکرد . شاید بهانه ای بود برای فرار از تو . نمیدونم ادامه میده یا نه . با توجه به حرفهاش بعید میدونم .   

پریروز والنتاین بود . دلم از صبحش گرفته بود . دلم برات پر میکشید . نمیخواستم بهت زنگ بزنم . کاش میشد . گذاشتم اگه شد سپندارمذگان رو بهت تبریک بگم . اگه شد ....  

در هر حال..... 

                                   والنتاین مبارک عزیزم  

               

خیانت و ناامیدی

ناامیدی بد دردیه . اونقدر دلتنگی بهم فشار آورد که ناامید شدم از با تو بودن . آخه ۲۵ روزه که درست و حسابی باهات حرف نزدم . اون ۲ باری که این وسط به ترسم از دلخوریت غلبه کردم و زنگ زدم اصلا به دلم نچسبید . آخه با اون لحن سرد و هر بار چند ثانیه ....   خودم هم تلاش نکردم برای بیشتر حرف زدن اما ....    

تنها راهی که ازت خبری میگیرم وبلاگ نامزدته . باز هم این هفته روز قرار تماسمون دعواتون شده . باز هم دعواهای شما آزارم میده . کاش خوشبخت بودی...    

خواستم فاصله بگیرم ازت . ترسیدم بودن من توی زندگیت اثر بذاره . ولی تنهایی دیوانه میشدم .این شد که وسوسه شدم به فراموش کردنت . دلخور نشو ازم . زندگیم سرد و سردتر داره میشه . تنفس سخته برام بی تو . اگه بخوام اینطور ادامه بدم نمیدونم عاقبتم چی میشه . نمیدونم اسمشو خیانت میذاری یا نه . تقریبا دو روزی به بودن با یکی از اساتیدم فکر کردم . میشناسیش . دکتر F . روز دوم خواب دکتر رو دیدم . بیدار که شدم یک آن یاد تو توی ذهنم پیچید . دیگه نمیتونستم گریه خودمو کنترل کنم .  

خسته ام . تنهام گذاشتی و رفتی . نمیدونم به یادم هستی یا نه . اثری ازت نیست .گیجم . منتظرم شاید خبری ازت بشه . هر چند امیدی بهت ندارم . نمیدونم این ماه که تموم شه میخوام چطور دوام بیارم . این مدت همه امیدم به دکتر بود که سرمو با توضیحات درسی و غیر درسیش گرم میکرد . نمیتونم باهاش بمونم . تو رو هم که ندارم . کاش خودت بودی و میگفتی چیکار کنم . کاش راهی پیش پام بود .

 

تشنه ام

دلتنگتم . الان تقریبا یک مدت طولانیه که باهات درست و حسابی حرف نزدم . دوریت واسم عذاب آوره . سعی میکنم سرمو با آدمها و کارهای مختلف گرم کنم ولی باز تمام لحظاتم با تو پر میشه . این شهر با صفا برام حکم یک کویر بی آب و علف رو پیدا کرده .تشنه حضورتم . چرا اینقدر دیر دیدمت ؟ چرا.... 

   

              خسته‌ام از این کویر ، این کویر کور و پیر
                       این هبوط بی‌دلیل ، این سقوط ناگزیر

               آسمان بی‌هدف ، بادهای بی‌طرف
                        ابرهای سربه‌راه ، بیدهای سر به زیر

                ای نظاره شگفت ، ای نگاه ناگهان!
                        ای هماره در نظر ، ای هنوز بی‌نظیر!

                آیه آیه‌ات صریح، سوره سوره‌ات فصیح!
                        مثل خطی از هبوط ، مثل سطری از کویر

                 مثل شعر ناگهان، مثل گریه بی امان
                        مثل لحظه‌های وحی ؛ اجتناب ناپذیر

                 ای مسافر غریب در دیار خویشتن
                       با تو آشنا شدم ، با تو در همین مسیر

                 از کویر سوت و کور، تا مرا صدا زدی
                       دیدمت ولی چه دور ، دیدمت ولی چه دیر

                 این تویی در آن طرف، پشت میله ها رها
                       این منم در این طرف، پشت میله ها اسیر

                دست خسته مرا، همچو کودکی بگیر
                       با خودت مرا ببر، خسته‌ام از این کویر